“Staat je goed!”

“Staat je goed!” riep de Vage Kennis, nadat er ongevraagd een heerlijk naar Zwitsal geurende baby in mijn armen werd gelegd. “Euh, dank je”, was mijn antwoord, terwijl ik verwoede pogingen deed om mijn tranen in te slikken.

Begrijp me niet verkeerd: ik wilde graag kennismaken met dit prachtige, kleine, pasgeboren meisje. Ik wilde haar zelfs graag vasthouden. Maar niet hier en nu. Niet hier, in deze volle kamer met bekende en minder bekende mensen om me heen. Niet nu, nu mijn eigen IVF-poging net weer jammerlijk was mislukt en ik mijn eigen emoties maar nauwelijks de baas was…